Ο Ν. Παλιεράκης παραθέτει τρεις κομβικές ημερομηνίες που αφορούν το μοναστήρι : 1195, 1630, 1885. Οι ημερομηνίες αυτές συμπίπτουν με εποχές στις οποίες παρατηρείται μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα σχετική με τα μοναστήρια της Κρήτης. Αναφέρει ότι ο πρώτος ναός της μονής ήταν πολύ μικρός και χτίστηκε το 1195, τέλος δηλαδή της Β' Βυζαντινής περιόδου. Το έτος 1630 (τελευταία περίοδο της Ενετοκρατίας, οπότε οι Ενετοί έχουν παραχωρήσει θρησκευτική ελευθερία) χτίζεται ένα μεγάλο μοναστήρι γύρω από το ναό του Βωσάκου. Ο Βώσακος, ερημικός και δύσκολα προσπελάσιμος, με πλήθος μοναχών κυρίως απ' τα Καλά Χωράφια, τον Άγιο Ιωάννη Σισών και τον Άγιο Ονούφριο Σισών(μονές και οι τρεις παραθαλάσσιες) θεωρείται πλέον ασφαλέστερος και με δυνατότητες πρόσβασης και στη θάλασσα αλλά και στην ενδοχώρα του Μυλοποτάμου και ολόκληρης της Κρήτης. Αυτή την περίοδο ιδρύονται πλήθος μοναστηριών σε όλη την Κρήτη και η μονή Αγίων Πατέρων, φέρεται να έχει πλήθος προβλημάτων, μετά από απανωτές επιθέσεις πειρατών και Τούρκων, κυρίως τα έτη : 1538 : Μπαρμπαρόσα, 1567 : Ουλούτς Αλή και 1571 : Σουλτάν Σελήμ. Μέχρι το 1630 η μονή Βωσάκου αυτοπροσδιορίζονταν ως η μονή "σιμά του μοναστηριού τα Καλά Χωράφια". Από δω και πέρα όμως η μονή φαίνεται να παρουσιάζει αυτόνομη δράση, η μονή Αγίων Πατέρων διαλύεται και η περιουσία της υπάγεται πλέον στο Βώσακο αφού όλοι οι μοναχοί της μεταφέρονται στο Βώσακο. Το μοναστήρι αρχίζει να αυτοπροσδιορίζεται ως "του Σταυρωμένου εν τω καλουμένω Αυλοποτάμου κατά την τοποθεσίαν Βόσακα".
περισσότερα για την Ενετοκρατία στην Κρήτη στην διεύθυνση :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου